Lleonurus cardiaca - Działanie i farmakologia
Chemizm:
Gorzkie związki diterpenowe
leokardyna
Irydoidy monoterpenowe
ajugozyd (leonuryd), ajugol, halirydozyd, reptozyd
Flawonoidy
zawiera m.in. rutynę, kwercetynę, izokwercetynę, hyperozyd, genkwaninę
Antocyjany
Alkaloidy
- Leonuryna
(N-(syryngoilo)-N-(4-hydroksybutylo)-guanidyna)
- Stachydryna
(N-dimetylo-L-prolina)
Fenolowe pochodne kwasu kawowego
4-O-rutynozyd kwasu kawowego
Glikozydy bufadienolidowe
Fenylopropanoidy
Kwasy triterpenowe
Garbniki (3-5%)
Saponiny
Żywice
(ok. 2,5%)
Olejek lotny
(ilości śladowe – poniżej 0,05%)
Cholina, witamina C, sole mineralne (w tym do 11% soli potasu) (Borkowski B., 1974; Gruenwald J. i inni, 2000; Rumińska A. i inni, 1990; Lamer-Zarawska E., 2002).
Efekty działania:
Działa łagodnie chronotropowo ujemnie, hipotonicznie, uspokajająco na ośrodkowy układ nerwowy oraz przeciwskurczowo (Gruenwald J. i inni, 2000).
Ziele serdecznika i preparaty z niego otrzymywane są stosowane najczęściej w chorobach układu nerwowego, w nadmiernej pobudliwości nerwowej związanej z okresem przekwitania, w nerwicach sercowo-naczyniowych, zwłaszcza w okresie klimakterium, a także we wczesnym okresie choroby wieńcowej oraz choroby nadciśnieniowej (obniża ciśnienie krwi, wpływa regulujące i modyfikująco na czynność układu przewodzącego serca). Zmniejsza napięcie mięśni gładkich jelit i podawane jest w kolce jelitowej i bólach brzucha. Poza tym surowiec jest stosowany w bolesnych skurczach macicy w skąpym miesiączkowaniu i w pierwszym okresie klimakterium. W homeopatii, również w rosyjskiej medycynie ludowej, nalewka ze świeżego ziela serdecznika jest uważana za dobry środek o działaniu hormonalnym (antytyreo- i antygonadotropowym), polecany w niektórych chorobach tarczycy (podobnie jak karbieniec - Lycopus) i w klimakterium (Rumińska A. i inni, 1990; Lamer-Zarawska E., 2002).