Leonurus sibiricus - Działanie i farmakologia
Chemizm:
Z nadziemnych części rośliny wyizolowano szereg związków azotowych (protoalkaloidów), jak stachydryna, betonicyna, turycyna, poza tym pochodną guanidyny i kwasu syryngowego - leonurynę oraz czwartorzędową aminę-cholinę Zawartość tych związków w surowcu mieści się w zakresie 0,1-2,1 %, przy czym rośliny młodsze i bardziej soczyste wykazują wyższą zawartość protoalkaloidów. Drugą grupę składników surowca stanowią gorycze o budowie diterpenowej (leokardyna, marrubina). Kolejną grupą zidentyfikowanych w zielu serdecznika syberyjskiego związków czynnych są glikozydy fenolowe (werbaskozyd, leozydy i inne), a także fenolokwasy, które mogą być częściowo odpowiedzialne za działanie hormonalne surowca (kwasy ferulowy i dihydroksycynamonowy).
Efekty działania:
Serdecznik syberyjski jest często stosowany w medycynie chińskiej jako zioło „ginekologiczne" (jego działanie na macicę przypomina aktywność alkaloidów sporyszowych). Poleca się go, poza tym, w leczeniu plamicy i nieregularności krwawień miesięcznych (menorrhagia) w okresie przedmenopauzalnym i we wczesnej menopauzie, a także – profilaktycznie - dla zapobiegania chorobie niedokrwiennej serca oraz chorobie nadciśnieniowej, które często ujawniają się w okresie klimakterium.