Humulus lupulus - Chmiel zwyczajny
Chmiel jest byliną z rodziny Cannabaceae – konopiowate, występuje dziko w strefie umiarkowanej Azji, Europy i Ameryki Północnej w zaroślach i lasach liściastych. Obecnie jest uprawiany w wielu krajach Europy, Azji i Ameryki Północnej. Jest rośliną dwupienną. Uprawia się wyłącznie osobniki męskie. Jednoroczne pędy osiągają wysokość 6m (do 12m, kiedy są uprawiane). Częściami leczniczymi są włoski gruczołowe oddzielone od kwiatostanu, całe wysuszone kwiaty żeńskie, świeże szyszki zebrane zanim nasiona dojrzeją oraz świeże lub wysuszone żeńskie kwiatostany. Szyszki chmielowe zawierają olejek eteryczny, w którego skład wchodzi około 26 związków terpenowych i sekswiterpenowych (humulen, mircen, kariofilen i inne) i żywice, składające się z tzw. kwasów goryczowych (humulon, lupulon i ich pochodne), oraz garbniki (2-5%) i flawonoidy, z których związkiem o największej aktywności estrogennej jest 8-prenylonaryngenina, (której obecność można też stwierdzić w piwie). Stwierdzono, że 8-prenylonaryngenina silnie współzawodniczy z 17β-estradiolem o wiązanie z oboma typami receptora estrogenowego (α i β) i jest odpowiedzialna za endokrynne właściwości chmielu i jego produktów. W lupulinie znajdują się te same związki, co w szyszkach chmielowych, tylko w innych proporcjach. Ponadto występują tłuszcze białka, polisacharydy. W czasie przechowywania poszczególne składniki ulegają rozkładowi i przemianom, co zmniejsza wartość lupuliny.