Występowanie
Niepokalanek pieprzowy rośnie głównie w basenie Morza Śródziemnego, na Krymie i w Azji Środkowej, jest także uprawiany w Europie i południowo-wschodnich obszarach Stanów Zjednoczonych. (Gruenwald J. i inni; 2000).
Aspekty historyczne i tradycyjne stosowanie
Vitex agnus castus jest wykorzystywany w medycynie od przynajmniej dwóch i pół tysiąca lat. Wierzono, iż grecka bogini Hera urodziła się pod krzakiem niepokalanka pieprzowego. Krzak ten był w owych czasach symbolem czystości. Kobiety w starożytnych Atenach, które obchodziły Tesmoforie, festiwal ku czci bogini płodności – Demeter, przyozdabiały się kwiatami niepokalanka oraz rozścielały liście na sofach, aby zachować czystość. Dioskurydes, grecki lekarz, wspominał napój z niepokalanka, zażywany dla obniżenia libido. Nawet w owych czasach roślina ta była używana w zaburzeniach, rozregulowaniu układu rozrodczego kobiet. W dodatku owoc niepokalanka był uważany za użyteczny nie tylko w stymulowaniu menstruacji i przynoszeniu ulgi w skurczach macicy, ale także był stosowany jako laktogen, środek zmniejszający łaknienie, środek hipnotyczny oraz w niestrawności. Hipokrates (460-377 p.n.e.) pisał: „Jeśli krew płynie z łona kobiety, pozwólcie jej wypić ciemne wino, w którym zamoczono liście niepokalanka”. Jego użycie w ginekologii było także odnotowane w pracach Pliniusza (23-79 r. n.e.): „Drzewa te dostarczają lekarstw, które stymulują wydalanie moczu oraz menstruację”. W średniowieczu chrześcijańscy mnisi używali jagód Vitex agnus castus, które w smaku i zapachu przypominają pieprz, jako przyprawy oraz jako antyafrodyzjak, stąd pochodzenie nazwy potocznej – pieprz mnichów (monk’s pepper). W średniowiecznych klasztorach mnisi rozsypywali ziele na łóżkach dla zachowania czystości. W późnych latach osiemnastego wieku amerykańscy lekarze używali nalewki ze świeżych jagód dla zwiększenia wydzielania mleka i leczenia zaburzeń menstruacyjnych (Blumenthal M. i inni, 2000; Mayer J. G., Czygan F. Ch., 1999; Foster S., 1998).
